نوشته شده توسط : shutterstock

مصرف بیش از اندازه مایعات هنگام بیماری می تواند مضر باشد

برای سالیان متمادی، توصیه پزشکی غالب هنگام ابتلا به آنفلوآنزا و عفونت های ریوی شامل مصرف فراوان مایعات بوده است. اما یک مطالعه موردی جدید به مساله مسمومیت با آب در نتیجه نوشیدن بیش از اندازه آن اشاره داشته است.

پزشکان همواره به بیماران خود توصیه کرده اند که هنگام بیماری مقدار زیادی آب بنوشند. اما مطالعه ای جدید از خطرات نوشیدن بیش از اندازه آب خبر داده و به انجام پژوهش های بیشتر برای پشتیبانی از این توصیه سنتی اشاره داشته است.

مصرف بیش از اندازه مایعات هنگام بیماری می تواند مضر باشد

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "ام‌ان‌تی"، برای سالیان متمادی، توصیه پزشکی غالب هنگام ابتلا به آنفلوآنزا و عفونت های ریوی شامل مصرف فراوان مایعات بوده است. اما یک مطالعه موردی جدید به مساله مسمومیت با آب در نتیجه نوشیدن بیش از اندازه آن اشاره داشته است.

از نظر تئوری، نوشیدن فراوان آب توصیه ای خوب محسوب می شود؛ طی دوران سرماخوردگی، بدن از طریق بینی یا در نتیجه تب که می تواند به از دست دادن هرچه بیشتر مایع منجر شود، مایعات بیشتری ترشح می کند.

در مورد عفونت، تصور می شود نوشیدن آب بیشتر برای کاهش حجم داخل عروق، افزایش نفوذپذیری عروق، و همچنین جایگزینی مایعات از دست رفته به واسطه تب و استفراغ می تواند مفید باشد.

همچنین توصیه پزشکی برای نوشیدن آب فراوان بر تصور بی ضرر بودن آن استوار است.

اما مطالعه ای جدید این موضوع را به پزشکان و بیماران یادآوری می کند که شواهد فواید نوشیدن مقدار بسیار زیاد آب ناچیز است و در حقیقت نوشیدن بیش از اندازه آب می تواند خطرناک نیز باشد.

مسمومیت با آب در زنی مبتلا به عفونت دستگاه ادراری

گزارشی جدید که در نشریه BMJ Case Reports منتشر شده است، به جزئیات پرونده زنی پرداخته که نشانه های عفونت دستگاه ادراری در وی به واسطه نوشیدن بیش از اندازه آب بدتر شده است.

در مورد عفونت های دستگاه ادراری، نوشیدن آب بیشتر نسبت به شرایط عادی موجب کاهش موقت در تعداد باکتری ها در ادرار می شود، اما دلیل این مساله همچنان نامشخص است.

این زن که پیش‌تر نیز چند بار عفونت دستگاه ادراری را تجربه کرده بود با یادآوری توصیه پزشک، روزانه چند لیتر آب مصرف می کرد، اما نشانه های بیماری وخیم‌تر شدند. در نتیجه، وی با درد در قسمت پایین شکم و سوزش ادرار به بخش اورژانس بیمارستان کینگز کالج مراجعه می کند.

آزمایش ادرار ابتلا به عفونت دستگاه ادراری را تایید می کند. در سابقه پزشکی این زن تنها ابتلا به عفونت دستگاه ادراری دیده می شد. وی سیگار نمی کشید، هیچ دارو یا ماده مخدری مصرف نمی کرد و آلرژی نداشت.

در بخش اورژانس به منظور مقابله با عفونت برای وی آنتی بیوتیک و مسکن تجویز می شود. با این وجود، خیلی زود نشانه هایی جدید مانند لرزش، استفراغ و دشواری در گفتار پدیدار می شوند. به واسطه اختلال در گفتار، پزشکان احتمال سکته مغزی را در نظر می گیرند. آزمایش خون و سی تی اسکن مشخص می کنند که این مساله رخ نداده است. با این وجود، آزمایش خون نشانه های هیپوناترمی را نشان می دهد.

مصرف بیش از اندازه مایعات هنگام بیماری می تواند مضر باشد

مصرف بیش از اندازه آب می تواند به هیپوناترمی حاد منجر شود

هیپوناترمی شرایطی است که به واسطه سطوح غیر معمول سدیم - کمتر از 134 میلی مول در هر لیتر - شکل می گیرد. هیپوناترمی حاد که در کمتر از 48 ساعت شکل می گیرد یک موقعیت اورژانسی در نظر گرفته می کند زیرا می تواند پیامدهای عصبی مهلک به همراه داشته باشد. سطوح پایین سدیم می تواند به تورم مغزی با سطوح افزایش یافته فشار داخل جمجمه و فتق مغزی منجر شود. این شرایط به تشنج، کما و مرگ منجر می شود.

نرخ مرگ و میر مرتبط با هیپوناترمی 17.9 درصد است.

در مورد گزارش شده، سطح سدیم بیمار 123 میلی مول در هر لیتر بود. نرخ مرگ و میر برای بیمارانی با سطوح پایین‌تر از 125 میلی مول در هر لیتر تقریبا 30 درصد است.

مسمومیت با آب که می تواند به هیپوناتمری کشنده منجر شود، در ورزش های استقامتی، استفاده از ماده مخدر MDMA که به نام اکستازی شناخته می شود، و در پرنوشی روانی - اختلالی که بیمار نیاز به نوشیدن مقدار زیادی آب را احساس می کند که به طور معمول از یک بیماری روانی ناشی می شود، دیده می شود.

پس از محدود کردن میزان مصرف آب به یک لیتر در روز، شرایط بیمار بهبود قابل توجهی طی 24 ساعت بعد داشت. سطوح سدیم به شرایط عادی بازگشت و بیمار از بیمارستان مرخص شد.

زمان زیر سوال بردن توصیه به نوشیدن آب فراوان فرا رسیده است؟

مولف مطالعه به این نکته اشاره داشته است که مسمومیت با آب که می تواند به هیپوناتمری منجر شود به ندرت در میان افرادی با فیزیولوژی عادی و طبیعی رخ می دهد. اگر بیمار عملکرد کلیوی طبیعی داشته باشد، نوشیدن آب بیشتر از آن چیزی که بدن توانایی دفع آن را داشته باشد، دشوار است.

با این وجود، اگر سطوح هورمون ضد ادرار افزایش یابد، همان گونه که در برخی بیماری ها رخ می دهد، این شرایط می تواند دفع آب را کاهش دهد. در چنین مواردی، مولف این پرسش را مطرح می کند که توصیه پزشکی برای نوشیدن آب فراوان آیا خوب به نظر می رسد؟

در موردی دیگر، زنی 59 ساله که فردی سالم بود با نوشیدن بیش از اندازه آب در شرایطی که اسهال و استفراغ داشت، به هیپوناترمی حاد مبتلا شده و جان خود را از دست می دهد.

در هر دو موقعیت که به آنها اشاره شد، بیماران توصیه پزشک برای نوشیدن آب فراوان را دنبال می کردند، اگرچه از میزان توصیه شده عبور کرده و این کار را به حد افراط رسانده بودند.     

===================

http://www.asriran.com/fa/news/510515

======================



:: بازدید از این مطلب : 199
|
امتیاز مطلب : 1
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
تاریخ انتشار : | نظرات ()
نوشته شده توسط : shutterstock
همانند کلسیم و منیزم، روی یک ماده معدنی ضروری برای بدن انسان است. بدن انسان توانایی تولید روی را ندارد و آن را از منابع غذایی مصرفی دریافت می کند.

نازک شدن موها، پدیدار شدن آکنه های عذاب آور، زخم هایی که بهبودی آنها طول می کشد، و احساس همیشگی خستگی و ضعف از جمله نشانه هایی هستند که ممکن است آنها را با روند پیری یا استرس پیوند دهید و از این رو، توجه لازم را به آنها نداشته باشید. اما این نشانه ها می توانند حاکی از کمبود ماده مغذی روی در بدن شما نیز باشند.

آیا کمبود روی دارید؟

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "کر2"، روی به عنوان عنصری که می تواند در پیشگیری و کمک به بهبودی سریع‌تر سرماخوردگی نقش داشته باشد، شناخته می شود، اما این ماده مغذی جنبه هایی فراتر از تقویت سیستم ایمنی بدن را در بر می گیرد. روی عنصری است که بدن به دریافت مقدار زیادی از آن نیاز ندارد، اما پشتیبان بیش از 300 عملکرد در بدن انسان، از جمله ایجاد سلول های جدید پس از بیماری و آسیب دیدگی است. بسیاری از پزشکان بر آثار روی برای کمک به درمان برخی بیماری های شایع، مانند اختلال در عملکرد روده و سلامت روان متمرکز شده اند.

هر سیستمی در بدن که شاهد گردش سریع سلولی است از روی استفاده می کند. سیستم ایمنی بدن انسان نمونه ای از یک سیستم سلولی متکی به ماده معدنی روی برای بازسازی است. همچنین، هر مرحله رشد و توسعه از چرخه زندگی، مانند بارداری و اوایل دوران کودکی، دورانی هستند که مصرف روی از اهمیت ویژه ای در آنها برخوردار است. در حقیقت، روی از بلوک های سازنده کلیدی محسوب می شود.

دریافت دوز روزانه روی

همانند کلسیم و منیزم، روی یک ماده معدنی ضروری برای بدن انسان است. بدن انسان توانایی تولید روی را ندارد و آن را از منابع غذایی مصرفی دریافت می کند. به طور معمول، دو تا سه گرم روی در استخوان ها و عضلات ذخیره شده اند، اما این میزان برای انجام تمام وظایف روی کافی نیست. بر همین اساس است که انسان روزانه به مصرف این ماده معدنی نیاز دارد.

میزان دوز دریافتی توصیه شده روزانه روی برابر با 11 میلی گرم برای آقایان و هشت میلی گرم برای بانوان است.

گیاهخواران و وگان ها باید توجه بیشتری به میزان روی مصرفی خود داشته باشند. اگرچه این ماده معدنی به وفور در غلات و حبوبات یافت می شود، اما بدن در جذب آن به واسطه وجود ترکیبات ضد مواد مغذی درگیاهان که به نام فیتات ها شناخته می شوند، می تواند با مشکل مواجه شود. روی به این ترکیبات پیوند می خورد و کمتر در دسترس بدن قرار می گیرد.

افراد دیگری که در معرض کمبود روی قرار دارند شامل افراد مسن (45 درصد از افراد بالای 60 سال کمبود روی دارند)، معتادین به نوشیدنی های الکلی (الکل بر جذب روی در روده تاثیر منفی می گذارد و دفع این ماده معدنی از طریق ادرار افزایش می یابد)، افراد دارای بیماری های معده و روده، و بانوان باردار یا مادران شیرده می شوند. رژیم غذایی مزمن یا سابقه اختلالات خوردن نیز می توانند به سطوح پاببن روی در بدن انسان منجر شوند.

 

روی وارد عمل می شود

روی برای بسیاری از فرآیندهای بیولوژیکی و سلولی لازم است و پژوهشگران هر روز با جنبه های جدیدی از چگونگی پشتیبانی این ماده معدنی از سلامت کلی بدن انسان آشنا می شوند.

آیا کمبود روی دارید؟

کمک به روده

نقش روی در درمان اختلال عملکرد روده یکی از حوزه های نوظهور پژوهش است. به عنوان مثال، طی یکی از مطالعات حیوانی اخیر در دانشگاه کرنل، پژوهشگران کشف کردند که کمبود روی جمعیت و تنوع میکروبی در روده را تغییر می دهد.

تامی راسل، متخصص پزشکی کاربردی در پرتلند، مصرف روی را به بیمارانی که مشکلات گوارشی مانند رفلاکس معده و سندرم روده تحریک پذیر دارند، توصیه می کند. به گفته وی، مشکلات روده امروزه حالتی همه گیر در جوامع پیدا کرده اند.

رشد بیش از اندازه باکتری های بد در روده که اغلب با یک رژیم غذایی ضعیف و مصرف آنتی بیوتیک ها در ارتباط است، می تواند ترشح اسید هیدروکلریک که برای گوارش مناسب مورد نیاز است را کاهش دهد. طی یکی از پژوهش های خود، راسل دریافت که مصرف روزانه 20 تا 30 میلی گرم روی توسط بیماران مبتلا به مشکلات دستگاه گوارش می تواند به افزایش ترشح این اسید کمک کند.

تقویت سیستم ایمنی

روی التهاب سلولی را کاهش می دهد، از لنفوسیت های سیستم ایمنی (گلبول های سفید خون) محافظت می کند و از اکسیداسیون سلولی پیشگیری می کند. اگر کمبود روی داشته باشید، هر چه بیشتر در معرض خطر عوامل بیماری‌زا و عفونت ها قرار دارید.

پشتیبانی از باروری و بارداری

پژوهشگران از نقش دقیق روی در محافظت از باروری آگاه نیستند، اما نشانه هایی روشن از اهمیت این ماده معدنی وجود دارند. آقایانی که دارای تعداد اسپرم های کم هستند، در مقایسه با آقایانی که تعداد اسپرم های بیشتری دارند، سطوح پایین‌تر روی در مایع منی را نشان می دهند. همچنین، روی می تواند به تقویت سطوح هورمون تستوسترون کمک کند که می تواند به تحرک هرچه بهتر اسپرم منتج شود و به نظر می رسد از تخمک و اسپرم در برابر آثار استرس اکسیداتیو و التهاب محافظت می کند.

از آنجایی که روی از سیستم ایمنی بدن محافظت می کند، به نظر می رسد در جلوگیری از عفونت های دوران بارداری که می توانند به سقط جنین یا زایمان زودرس منجر شوند، نقش دارد. در حقیقت، پژوهش ها نشان داده اند که سطوح کافی از روی در بانوان باردار خطر زایمان زودرس را به میزان 14 درصد کاهش می دهد. روی در دوران بارداری برای تنظیم ساختارهای کروموزومی و بیان ژن نیاز است و جفت برای ایجاد تنظیم سلولی در جنین به روی نیاز دارد.

سلامت پوست

حدود شش درصد از روی ذخیره شده در بدن را می توان در لایه خارجی پوست (اپیدرم) و در لایه های زیرین یافت. روی نقشی کلیدی در رشد عادی پوست و بهبود زخم ها ایفا می کند. در حقیقت، کمبود روی اغلب با اختلالات پوستی پیوند خورده است.

سلامت روانی و عاطفی

کمبود روی به طور فزاینده با سلامت روانی ضعیف پیوند خورده است. در شرایطی که رابطه بین افسردگی و سطوح پایین روی از سال های دهه 1950 زیر بررسی بوده است، مطالعه ای جدید نشان می دهد که تقریبا یک سوم از تمام بیماران مبتلا به افسردگی، و نیمی از بیماران مبتلا به اختلالات روانی با کمبود روی مواجه بوده اند.

پژوهشگران توجه ویژه ای به میزان روی در هیپوکامپ مغز داشته اند، که مسئولیت کنترل خلق و خو و حافظه را بر عهده دارد. به واسطه ویژگی های ضد التهابی و تقویت کننده سیستم ایمنی، برخی بر این باورند که روی از هیپوکامپ در برابر آثار منفی استرس بیش از اندازه و اکسیداسیون محافظت می کند.

آیا کمبود روی دارید؟

 

دریافت روزانه روی

روی در گستره وسیعی از مواد غذایی یافت می شود، اما مطالعات نشان داده اند که در منابع حیوانی مانند گوشت گاو، گوشت ماکیان و غذای دریایی بیشترین میزان از این ماده مغذی وجود دارد.

اگرچه بیشتر میوه ها و سبزیجات میزان کافی از روی را فراهم نمی کنند، اما غلات و حبوبات منابع بهتری محسوب می شوند. بر همین اساس، افراد گیاهخوار سالم که از یک رژیم غذایی به خوبی برنامه ریزی شده بهره می برند، به طور معمول دوز روزانه توصیه شده از روی (هشت میلی گرم برای بانوان و 11 میلی گرم برای آقایان) را دریافت می کنند، اما گیاهخوارانی که نشانه های کمبود روی در آنها دیده می شود باید میزان دریافت این ماده مغذی را افزایش دهند.

 

چه زمانی به روی بیشتر نیاز دارید

تعیین این که چه زمانی با کمبود روی مواجه هستید می تواند فریبنده باشد. یک آزمایش خون ساده می تواند سطوح روی را مشخص سازد، اما نتایج همواره بازتاب دهنده این که چه میزان روی در بدن شما (به عنوان مثال در پوست) ذخیره شده است، نیستند. از طریق هموستاز – توانایی بدن در تنظیم و تثبیت خود با وجود تغییر شرایط خارجی – تقریبا تمام روی بدن در هر زمانی در سلول ها باقی می ماند.

اگر به کمبود روی در بدن خود مشکوک هستید با پزشک مشورت کنید. وی می تواند توصیه های لازم درباره چگونگی تامین این ماده مغذی را ارائه کند. دنبال کردن توصیه های پزشک را جدی بگیرید زیرا دریافت بیش از اندازه هر ماده معدنی از جمله روی می تواند مشکل آفرین باشد.

 

آیا کمبود روی دارید؟

اگر تعداد زیادی از نشانه هایی که در ادامه به آنها اشاره می شود را تجربه می کنید، بهتر با پزشک خود درباره بررسی احتمال کمبود روی صحبت کنید.

اشتهای کاهش یافته

کاهش قدرت چشایی و بویایی

مشکلات گوارشی مانند اسهال، رفلاکس معده، سندرم روده تحریک پذیر، اسید هیدروکلریک کم

کاهش وزن

عملکرد ضعیف سیستم ایمنی (سرماخوردگی های مکرر، عفونت ها، التهاب)

نازک شدن مو

روند کند بهبود زخم

مغز مه آلود

افسردگی

===============

http://www.asriran.com/fa/news/510333

========================



:: بازدید از این مطلب : 193
|
امتیاز مطلب : 4
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
تاریخ انتشار : | نظرات ()
نوشته شده توسط : shutterstock
کمبود خواب با قرمزی، ایجاد حلقه های تیره زیر چشم، چروک پوست زیر چشم، خشکی چشم و تاری دید همراه است.
برخی عادات سالم برای حفظ سلامت چشم ها از جمله رعایت یک رژیم غذایی متعادل، استفاده از عینک های آفتابی استاندارد، معاینات منظم چشم پزشکی و ... شناخته شده هستند.

با این حال چندین عادت غلط هم وجود دارند که می توانند به سلامت چشم ها آسیب برسانند و نیاز به اصلاح فوری دارند، از جمله:

مالش چشم: چروک شدن پوست اطراف چشم یکی از نشانه های اولیه بالا رفتن سن است اما مالش چشم می تواند منجر به شکسته شدن عروق خونی کوچک زیر سطح پوست شود و افتادگی پلک و چین و چروک زیر چشم را تشدید کند. با این که راه های زیادی برای از بین بردن چروک زیر چشم از جمله تزریق بوتاکس یا جراحی زیبایی پلک وجود دارد اما پیشگیری همیشه بهتر است.

فراموش کردن عینک آفتابی: اشعه فرابنفش خورشید یکی از خطرناکترین عوامل برای آسیب به چشم ها و پلک است. قرار گیری در معرض نور خورشید منجر به برفکوری، آب مروارید، دژنراسیون ماکولا و ناخنک چشم و حتی سرطان پلک می شود. استفاده از عینک های آفتابی برای محافظت از اشعهUVو اشعهHEVحتی در روزهای ابری ضروری است.

سیگار کشیدن: سیگار کشیدن تنها برای اعضایی از بدن مانند ریه، قلب، مغز و ... خطرناک نیست بلکه می تواند برای چشم نیز اثرات منفی جبران ناپذیر داشته باشد. سیگار خطر ابتلا به بیماری های چشمی مانند آب مروارید، دژنراسیون ماکولا، یووئیت (التهاب قسمتی از چشم كه مجرای دستگاه یووه آ نامیده می شود كه شامل عنبیه، جسم مژگانی و كروئید (مشیمیه) است)، خشکی چشم و ریتنوپاتی دیابتی را تشدید می کند. در واقع سیگاری ها تا چهاربرابر بیشتر ممکن است کوری را در مقایسه با افراد غیر سیگاری تجربه کنند. خبر خوب این است که ترک سیگار بدون توجه به سن، می تواند خطر ابتلا به بیماری های جدی چشمی را کاهش دهد.

رژیم غذایی فقیر: مصرف بیش از حد فست فودها و اجتناب از مصرف کافی میوه و سبزیجات، ویتامین ها، مواد معدنی و اسیدهای آمینه ضروری، خطر ابتلا به بیماری های چشمی را تشدید می کند. سبزی های برگ دار، میوه های رنگارنگ و ماهی باعث جلوگیری یا مدیریت بیماری های چشمی وابسته به سن می شود.

محرومیت از خواب: کمبود خواب با قرمزی، ایجاد حلقه های تیره زیر چشم، چروک پوست زیر چشم، خشکی چشم و تاری دید همراه است.

ننوشیدن آب کافی: عدم نوشیدن حداقل 8 لیوان آب در روز و دریافت یک رژیم غذایی با سدیم بالا، می تواند منجر به کاهش تولید اشک و از بین رفتن رطوبت محیط چشم شود و فرد را مستعد ابتلا به بیماری های چشمی کند. خشکی چشم، قرمزی و پف کردگی پلک ها از نشانه های کم آبی بدن است.

عدم مراجعه به چشم پزشک: معاینات منظم چشم می تواند مشکلات بینایی را قبل از ایجاد تشخیص دهد. چون بیماری های تهدید کننده بینایی مانند گلوکوم اغلب هیچ علائم هشداردهنده ای ندارند تا زمانی که از دست دادن دائمی دید اتفاق بیفتد.

منبع: آوای سلامت
------------------------
http://www.asriran.com/fa/news/510667/7
====================


:: بازدید از این مطلب : 188
|
امتیاز مطلب : 4
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
تاریخ انتشار : | نظرات ()